Begin januari vond de politie langs de A44 bij Leiden 27 emmers met mogelijk drugsafval. De opgetrommelde brandweer onderzocht de inhoud en concludeerde dat het ging om oliebollenbeslag. Dat roept vragen op.

Allereerst, wie maakt er nou 27 emmers oliebollenbeslag? Was dit een restant? Bestond de oorspronkelijke batch uit 100 emmers? Kwam de eis van maximaal vier personen op een oud-en-nieuwfeest onverwacht en bleven er daardoor 27 emmers over?

Teletekst schrijft dat het ging om ‘gistend’ beslag. Ik dacht even dat iemand per ongeluk de verkeerde pakken Koopmans oliebollenmix had gekocht. Tijdens de nachtdienst is er door een menselijke fout aan een deel van de producten geen gist toegevoegd. Dat resulteerde in knetterharde bollen. Weer een reden om te stoppen met nachtdiensten.

Geen idee dus waarom iemand 27 emmers oliebollenbeslag maakt en ook niet waarom die vervolgens gedumpt worden. Maar een andere vraag is hoe de brandweer dit nu heeft vastgesteld. Met metingen, meldt omroep West. Maar waarmee dan? Welk instrument meet oliebol? Wat ik me voor kan stellen is dat er gemeten is naar oplosmiddelen. Toen die er niet bleken te zijn, is geconcludeerd dat het geen drugsafval was en heeft iemand vervolgens zijn neus boven de emmers gehouden. ‘Joh, ik heb op oudejaarsdag voor de hele kazerne gebakken. Als dit geen oliebollenbeslag is, eet ik mijn helm op.’ Vinger in het beslag. Licht likken met het puntje van de tong. ‘Beetje weinig gist, maar ja, kan niet missen, oliebollenbeslag.’ En dan blijkt het stiekem toch beslag voor spacecake te zijn. De rit terug naar de kazerne was lang maar gezellig.

Het is natuurlijk wel een probleem als je onbekende stoffen aantreft. Ook in bedrijven komt het regelmatig voor dat er emmers, flessen en potjes staan zonder etiket waarvan niemand meer weet wat de inhoud is. En dat terwijl het één van de weinige concrete eisen is uit het Arbobesluit. ‘In alle gevallen moet op de verpakking opvallend en goed leesbaar worden vermeld: de officiële naam en de relevante bestanddelen, de gevarenpictogrammen, signaalwoorden en gevarenaanduidingen.’ Ik ben allang blij als er met stift een productnaam op een jerrycan gekalkt is. Bestanddelen op een secundaire verpakking heb ik nooit gezien.

Toch is het belangrijk. Zeker die gevarensymbolen. In Tilburg eindigden twee leerlingen van het ROC in het ziekenhuis met chemische brandwonden in mond, keel, slokdarm en maag. Zij dachten een slokje ranja te nemen op een schoolfeest. De limonade was aangemaakt in een keuken waar ook reinigingsmiddel van de professionele vaatwasser stond. Vergelijkbare kannen, zelfde kleur, ander mondgevoel.

Het is bij de meeste afvalverwerkers ook lastig om verpakkingen met onduidelijke inhoud af te voeren. Je snapt waar de stoffen dan eindigen.

Kortom, doe het nu maar gewoon, die goede etiketten op verpakkingen. Op gedumpt afval ook graag, maar dat is misschien te veel gevraagd.

Over vragen gesproken, wat heeft de brandweer eigenlijk met die emmers beslag gedaan?

Media
Verdacht drugsafval in Valkenburg blijkt oliebollenbeslag | NOS
Meisjes lopen brandwonden op na drinken ranja | Overig | bndestem.nl

Dit verhaal werd eerder gepubliceerd op Arbo Online.

Blader door de blogs: