‘Iedere miskraam is een blijvende kras op je ziel,’ zei iemand ooit tegen mij. Ik onderschrijf die uitspraak volledig.

Ongewenste kinderloosheid, doodgeboren baby’s en mislukte zwangerschappen geven veel pijn en verdriet. Emoties die niet snel verdwijnen. Mijn maag draaide dan ook om toen ik las over de Lycra-vrouwen van DuPont. FNV heeft namens hen een civiele rechtszaak aangespannen tegen hun oud-werkgever. Zij stellen het bedrijf aansprakelijk voor de miskramen en doodgeboren kinderen die zij kregen in de periode waarin zij werkten op de Lycra-afdeling. Zij zijn ervan overtuigd dat zij tijdens het inpakken van klossen draad via huid en inademing blootgesteld zijn aan toxische hoeveelheden dimethylacetamide. DMAc is een oplosmiddel waarvan al in de jaren zestig bekend was dat het schadelijk is voor de voortplanting, reproductietoxisch.

De rechtbank heeft geen boodschap aan emoties en omdraaiende magen. Daar moet bewezen worden dat de blootstelling voldoende hoog was om het leed te veroorzaken. DuPont heeft in het verleden veel onderzoeken laten uitvoeren naar de concentratie DMAc in de lucht en naar de aanwezigheid van DMAc-metabolieten in de urine. Helaas is een deel van deze onderzoeken van de aardbodem verdwenen.

Dat is overigens niet raar. Klanten vragen mij regelmatig of ik toevallig het rapport nog heb dat ik 10 jaar, 3 jaar, maar ook een paar maanden geleden heb opgesteld. Goed en langdurig archiveren is moeilijk, zeker bij bedrijfsbeëindiging, en bovendien een verplichte taak van de werkgever. De werknemer heeft dus niets in handen. De Lycra-dames zijn voor de bewijslast volledig afhankelijk van degene die zij aanklagen.

Ook als je glashard kunt bewijzen dat de historische blootstelling te hoog was, dan nog is de rechtszaak geen gelopen race. De dames moeten een causaal verband aantonen tussen hun toenmalige blootstelling aan DMAc en hun zwangerschaps- en vruchtbaarheidsproblemen. Dat is erg lastig. Wie zegt dat er geen erfelijke aandoeningen of onderliggende ziektes meespelen? Misschien rookten en dronken zij buitensporig veel. En waar werkten hun partners eigenlijk? Er zijn honderden factoren die een zwangerschap kunnen laten mislukken.

Dat brengt mij naar een andere uitspraak die ik 18 jaar geleden hoorde toen ik met een pasgeboren blaag in mijn armen overweldigd lag te wezen in een ziekenhuisbed.
‘Het is een godswonder, of je nu gelooft of niet,’ zei een man terwijl hij op de baby wees. En ook die uitspraak onderschrijf ik volledig. Wat zou het mooi zijn als arbeidsomstandigheden zo’n wonder nooit in de weg zouden staan.

Media
2016: Zwangerschapsproblemen bij oud-medewerkers DuPont – EenVandaag (avrotros.nl)
2021: Geen vervolging chemiebedrijf DuPont voor miskramen en doodgeboren baby’s | NOS
2022: FNV spant rechtszaak aan tegen DuPont namens werkneemsters met vruchtbaarheidsproblemen | Chemours en DuPont | AD.nl

Gerelateerd: Tamara Onos: Gelukkig hebben we de foto’s nog

Photocredit: Omar Lopez | Unsplash.com

Blader door de blogs: