Ook in de vakantie schieten mijn gedachten makkelijk naar arbo. Toen ik deze zomer medewerkers van pretpark Tivoli in Kopenhagen zag surfen op een achtbaankarretje, bracht dat een rollercoaster aan gedachten op gang.

De Rutschebanen is gebouwd in 1914 en is de oudste achtbaan ter wereld. In elk treintje rijdt een werknemer mee om de vaart er handmatig uit te halen. De passagiers zitten in een veiligheidsbeugel geklemd, maar de remmende medewerker staat los op een platform en balanceert de rit uit. Er worden geen loopings of schokkende bewegingen gemaakt en de attractie is toegankelijk voor alle leeftijden, maar gezien het gegil van het publiek is het geen kinderachtig ritje. Bijzonder.

Nadat ik het risico van overboord vallen had herkauwd, viel mijn oog op de gehoorkappen die elke medewerker droeg. De houten achtbaan ratelt behoorlijk en in de tunnel wordt dat nog eens extra versterkt. Ik kan me voorstellen dat het redelijk is om bij zo’n historische, unieke Roller Coaster niet te kiezen voor aanpassingen in het systeem, maar de geluidbelasting te beperken door taakroulatie en gehoorkappen. Ben je ook meteen beschermd tegen de schreeuwende kinderen.

Ooit heb ik de resultaten van dosismetingen bij zweminstructeurs gezien. Akelig hoog. Natuurlijk door de afschuwelijke akoestiek, maar de gillende zwemmers spanden de kroon. Op momenten dat de badmeester instructies riep naar de kinderen was er een flinke verhoging in de geluidbelasting te zien. Een microfoon en strategisch geplaatste geluidsboxen bleken dan ook een goede beheersmaatregel. Een instructeur met overwicht die geen gejoel accepteert trouwens ook.

Van herrie bij het zwemmen roetsjte mijn hoofd door naar geluidblootstelling tijdens een zaalhockeywedstrijd waar ik het scorebord mocht bijhouden. Een duidelijke scheids is erg prettig, maar ik had spijt dat ik mijn otoplastieken had thuisgelaten. Dat scherpe gefluit in een galmende hal knalt erin. Tussen twee wedstrijden in kon ik het niet laten om even te googelen. Uit een geluidmeting bij Amerikaanse indoor hockey officials bleek de gemiddelde geluidblootstelling op 93 dB(A) te liggen. Bovendien was er een duidelijke verslechtering van het gehoor te meten na de wedstrijd. Ik weet overigens niet of het hier om ijshockey of ‘gewoon’ hockey ging.

Vanaf mijn Deense bankje bedacht ik mij dat gehoorverlies niet het enige effect van geluid is. Tinnitus, het continu horen van een piep of ruis, kan ook veroorzaakt worden door lawaai. Dat deed mij denken aan een bijzondere rechtszaak die begin 2023 speelde. Een chirurg claimde dat hij arbeidsongeschikt was geworden door tinnitus. Hij stelde zijn ex-vriendin aansprakelijk, omdat zij een klinkende kus op zijn oor zou hebben gegeven, waarna de piep ontstond. De rechter oordeelde dat de kus op het oor niet onrechtmatig was, omdat niet voorzienbaar was dat deze tot schade zou leiden. Ik mag het woord grappig niet meer gebruiken, maar interessant was deze casus zeker.

Inmiddels was mijn zoon klaar met de achtbaan en werd mijn gedachtenrollercoaster stilgezet. Ik heb overigens een prima vakantie gehad.

Meer informatie

The Roller Coaster – Tivoli

Assessment of noise exposure for basketball sports referees – PubMed (nih.gov)

Tinnitus door kus: ECLI:NL:RBDHA:2023:5763, Rechtbank Den Haag, C/09/641598 / HA RK 23-37 (rechtspraak.nl)

Photocredit: Matt Bowden | Unsplash

Blader door de blogs: