Sommige krantenberichten prikkelen de fantasie. Dit was er zo een: ‘Betogers gooien rotte eieren naar de politie.’ Intrigerend. Geen gewone eieren. Rotte eieren.

Heeeel voorzichtig

Volgens Google duurt het minstens vijf weken voor een ei rot is. Zes weken voor de demonstratie is er dus geen ei in de stad meer te krijgen. Doos na doos wordt meegenomen naar huis.
‘Nee, Jochem, zet je fiets maar tegen de schutting, papa heeft het schuurtje nodig.’
Op de dag van de waarheid laadt de betoger de eieren in zijn bakfiets en rijdt heeeeel voorzichtig naar het strijdtoneel. Vloekend over elke drempel en oneffenheid, want voor je het weet barst de stinkbom in je eigen gezicht in plaats van in de tronie van die vermaledijde politiemensen.

Scenariodenken

Als scenariodenker zie ik ook wel wat gevaren in de voorbereidingsfase. De beroemde rotte eierenstank wordt veroorzaakt door waterstofsulfide of H2S. Deze stof is nog intrigerender dan het nieuwsbericht. De geur van waterstofsulfide zal iedereen herkennen, maar bijzonder is dat als de concentratie hoger wordt, je die stof helemaal niet meer ruikt. En dan is het gevaarlijk. Je ademhaling versnelt, je longen raken beschadigd en ook heel bijzonder, je verliest het gevoel voor gevaar. Geen goed moment voor een zonnige blik op het leven, want binnen enkele minuten kun je het bewustzijn verliezen en overlijden.

Ligstoel

Stel dus dat er tijdens de voorbereidingen in het schuurtje van onze betoger iets misgaat. Dat hij bijvoorbeeld na het schilderen van de spandoeken een ligstoel uit het schuurtje wil pakken om even in het zonnetje uit te rusten. De stoel ligt hoog op een wankele stelling en ja hoor, daar gaat de hele santenkraam. Man onder de stelling. Alle eieren stuk. Dan begint het gedonder. Net als veel gassen is waterstofsulfide zwaarder dan lucht, dus als een sluipmoordenaar stroomt het langs de gebroken eierenschillen en verspreidt het zich over de grond, precies in de ademzone van de door de stelling geketende betoger. De man denkt nog heel optimistisch dat hij mazzel heeft dat de stelling niet op zijn hoofd is gekomen, maar dan krijgt hij hoofdpijn, zijn ogen prikken, hij begint oppervlakkig te hijgen en uiteindelijk raakt hij happend naar zuurstof bewusteloos.

Reddende engel

En, zoals dat vaak bij waterstofsulfide gaat, het drama wordt nog erger. Een nietsvermoedende voorbijganger, misschien zelfs zoon Jochem, ziet de chaos en schiet in de reddingsmodus.
‘Papa, hou vol, ik kom eraan.’
Bij het betreden van de schuur wacht hem hetzelfde lot als dat van de betoger en down gaat onze Jochem. Dit scenario komt vaak voor. Twee, drie slachtoffers, voordat iemand de reddingsdrang kan weerstaan.

H2S alarm

Bezorgd fronsend lees ik de krant en hoop dat de betogers bij de voorbereiding de H2S alarmen droegen, zoals dit ook gebeurt in bedrijven die te maken hebben met rottingsprocessen (mest, waterzuivering, olie en gas) of met kunstmatig geproduceerde waterstofsulfide (textielindustrie).

Ook hier pleit ik voor bronaanpak: Hou het bij tomaten. Of luister naar je moeder: niet met eten gooien.

Dit stuk is eerder gepubliceerd in het vakblad Arbo van Vakmedianet.

Photo-credit: iStockphoto.com

Blader door de blogs: