Mijn jongste was verdrietig. Diepverdrietig zoals je dat kunt zijn als het leven echt even niet leuk is. ‘Krijgt iedereen die ziekte,’ vroeg hij met een betraand gezicht. ‘Niet iedereen, maar wel veel mensen. Eèn op de vier bejaarden.’ ‘Dat snap ik niet.’ Negen, aan het begin van breuken en ver voo