Laatst probeerde ik ietwat vochtige barbecuekooltjes aan te steken. Lucifer na lucifer verbrandde voor het ding rokend vlam vatte.

Het gaat me deze keer niet om de stoffen die vrijkomen bij barbecue, houtvuur of open haard. Het was het doosje met gebruikte lucifers dat op mijn netvlies verscheen. Het plaatje van de zwartgeblakerde kopjes die ik met doosje en al in de vlammen gooide. Afgebrand, weg ermee.

Afgelopen week waren er twee nieuwsberichten die me aan die verbrande houtjes deden denken. Allereerst de zorgmedewerkers die in het begin van de pandemie in de vuurlinie stonden en slecht beschermd zwaar zieke en ook zwaar besmettelijke mensen verpleegden.
Een groot deel van deze zorghelden kreeg zelf corona en sommigen ook long-covid. Langdurige klachten, waardoor zij, nog steeds als een vaatdoek op de bank hangen, terwijl wij alweer op een terrasje zitten.  De eerste long-covid patiënten werden deze week door hun werkgever ontslagen. Ze hebben de hete kastanjes uit het vuur gehaald, zijn van harte toe geklapt, maar ook afgebrand en weggegooid.

Ook bij de wilde staking van KLM-werknemers drong het beeld van de lucifers zich op. De platformmedewerkers verrichten onder hoge druk, fysiek zwaar werk te midden van veel herrie en uitlaatgassen. Inmiddels is het ziekteverzuim hoog en zijn nieuwe collega’s voor dit ongezonde en slecht betaalde werk nauwelijks te vinden. Het is voor KLM dan ook lastig de planning rond te krijgen. Het leek Schiphol daarom beter om het werk niet langer aan KLM uit te besteden, maar hiervoor een ander bedrijf in te huren. Alle lucifers zwartgeblakerd, tijd voor een nieuw doosje.

Is dit toeval? Twee lucifer-voorvallen in één week? Of zijn we zo gewend geraakt aan wegwerpen dat we het de normaalste zaak in de wereld vinden om medewerkers te behandelen als lucifers?

Zondag is het 1 mei. De dag van de arbeid, maar ook vaak een prachtige lente-dag. Een ideaal moment om de barbecue aan te steken en met een afgestreken lucifer in de hand in de vlammen te staren. In alle rust mijmeren over de essentiële vragen in het leven. In wat voor maatschappij willen we leven? Hoe willen we met elkaar omgaan? Zijn we voor wegwerpen, voor afbranden of voor koesteren? Ik pleit voor het laatste. Laten we zuinig zijn op lijf en leden. Van onszelf en van anderen.

Media
Chaos op Schiphol door KLM-staking: reizigers opgeroepen niet meer te komen | NOS

FNV: Honderden zorgmedewerkers met long covid inmiddels ontslagen | NOS

ziek van schiphol – Zembla – BNNVARA

Photocredit: Talal Ahmad| Unsplash.com

Blader door de blogs: