Ongeveer twee keer per jaar wordt het winkelend publiek opgeschrikt door een bericht over enge spinnen die meegelift zijn naar Nederland. Waarom zo weinig?

Thuiskomen begint voor mij op het moment dat ik vanaf het Velperbroekcircuit de A348 op rij. Direct na het industriegebied kijk ik altijd naar rechts. Negen van de tien keer staan daar op het weiland, in de schaduw van de bomen twee of meer reetjes. En elke keer word ik daar blij van.

Jaren geleden bezocht ik Vietnam. Met mijn ogen stijf dichtgeknepen en met mijn hand op de schouder van mijn reisgenoot, schuifelde ik de brede weg over. Brommers met twee of drie passagiers en bepakt met pakketjes die ver boven hen uittorenden, stoven links en rechts langs ons heen. Jij loopt, zij

4100 mensen per jaar sterven aan een beroepsziekte. Jaarlijks overlijden 70 mensen door een arbeidsongeval. Eigenlijk was ik op vakantie, maar ja, linksom of rechtsom komt mijn hoofd altijd weer uit op mijn werk.

Beker thee, fleece-deken, lekkerste plekje op de bank en kinderen naar bed. Op zo’n moment vind ik het heerlijk om te kijken naar kook- en bakprogramma’s. Totale ontspanning.

Sommige krantenberichten prikkelen de fantasie. Dit was er zo een: ‘Betogers gooien rotte eieren naar de politie.’ Intrigerend. Geen gewone eieren. Rotte eieren.

‘Ik heb het hartje aangevinkt, maar bedoel natuurlijk niet dat ik je bericht geweldig vind. Ik denk aan jullie.’

‘Je moet een blog schrijven over lippenbalsem.’ Mijn jongste keek mij verwachtingsvol aan. Ik had het druk met de lancering van mijn thriller, wist dat ik voor dit onderwerp veel tijd kwijt zou zijn aan research en hield het af: ‘Ik zet het op de lijst.’

Gelaten zit ik in een vliegtuig op weg naar een congres in Amerika. Een urenlange reis met tweehonderd onbekenden in een te krappe ruimte. Niet mijn favoriete bezigheid.

Tijdens een zwerftocht door Frankrijk kwamen we terecht bij een gebouw dat uitermate geschikt leek voor de verkoop van tweedehandsauto’s. Volgens de klassieke gevelbelettering ging het toch echt om een wijnhuis. Twijfelend liepen we de ruimte in waar her en der stapels dozen stonden. Bovenop elk sta